Borovarja bukuroshe Gruaja qe besonte te dashuria e mbuluar me stoli e fu...

m***@aol.com

2008-05-02 11:07:14 UTC

Borovarja bukuroshe*: Gruaja qÃ« besonte te dashuria e mbuluar me stoli,dhe qÃ«
ende shfaqet e veshur me fustan tÃ« bardhÃ« VEPROR HASANI 02/05/2008
Historia e varrit tÃ« shekullit tÃ« VI p. e. s, i zbuluar nÃ« fillim tÃ« viteve â80, nÃ«
fshatin BorovÃ« tÃ« KolonjÃ«s

AtÃ« Ã§ast askush prej tyre nuk e dinte se kishin qenÃ« duke gÃ«rmuar shumÃ« pranÃ«
me varrin e Borovares, gruas qÃ« besonte te dashuria, te qielli dhe toka, te
ajri dhe uji, te dielli dhe hÃ«na, te yjet dhe xixÃ«llonjat, te jeta dhe vdekja.
Madje ata nuk e dinin fare, nÃ«se kishte ekzistuar njÃ« grua e tillÃ« ose jo.

Thjesht mendonin qÃ« nÃ« kÃ«tÃ« vend mund tÃ« kishin jetuar edhe njerÃ«z tÃ« tjerÃ«,
madje para se tÃ« vinte Krishti dhe Muhameti.

GÃ«rmimet e borovarÃ«ve

FshatarÃ«t e BorovÃ«s tÃ« rrethit KolonjÃ«, 6 kilometra larg nga qyteti i
ErsekÃ«s, ishin duke hapur njÃ« kanal ku do tÃ« kalonte uji pÃ«r vaditje. Ishte mÃ«ngjes
dhe frynte njÃ« erÃ« e lehtÃ«, por Ã§uditÃ«risht ata dukeshin tÃ« lodhur, njÃ«soj
sikur tÃ« ndodheshin nÃ« njÃ« ceremoni mortore. MÃ« i moshuari kishte ndezur njÃ«
cigare, tÃ« cilÃ«n e mbante nÃ« buzÃ« edhe kur punonte.

âKy vend se si mÃ« duket, tha ai, mÃ« ngjan se bie erÃ« varrezash tÃ« vjetraâ.

Ndoshta ishte dekompozimi i eshtrave mijÃ«ravjeÃ§are qÃ« mund tÃ« gjendeshin aty.

TÃ« tjerÃ«t nuk patÃ«n ndonjÃ« gjÃ« pÃ«r tÃ« thÃ«nÃ«. Ndoshta mÃ« i moshuari e kishte
nga lodhja.

Jo shumÃ« larg nga ata, njÃ« bari me njÃ« tufÃ« dhÃ«nÃ«sh pÃ«rpara, kÃ«ndonte pÃ«r
qejf tÃ« vet, âKur kaloje nÃ« ato varre,/ me fustanin zvarrÃ«-zvarrÃ«,Jo shumÃ« larg
nga ata, njÃ« bari me njÃ« tufÃ« dhÃ«nÃ«sh pÃ«rpar

KÃ«nga pÃ«rhapej si njÃ« drithÃ«rimÃ«. Cila mund tÃ« kishte qenÃ« vallÃ« kjo grua qÃ«
ngjallte tÃ« vdekurit dhe vdiste tÃ« gjallÃ«t? Thua se kishte qenÃ« hyjnesha e
BukurisÃ« dhe DashurisÃ« njerÃ«zore. FshatarÃ«t e BorovÃ«s vazhdonin tÃ« punonin, ende
pa e ditur se tashmÃ« po gjendeshin mÃ« pranÃ« njÃ« varreze tÃ« vjetÃ«r, kÃ«tu e 6
shekuj para erÃ«s sonÃ«. KÃ«tÃ« nuk e dinte askush prej tyre, madje as bariu qÃ«
tashmÃ« po sillte vargjet e njÃ« kÃ«nge tjetÃ«r, âDo tÃ« vij tÃ« hap varrÃ«,/ qÃ« tÃ« shoh
se Ã§ânur ke marrÃ«,/ nur tÃ« kuq a nur tÃ« bardhÃ«â.

Dashuria e atij qÃ« e kishte kÃ«nduar pÃ«r herÃ« tÃ« parÃ« kÃ«tÃ« kÃ«ngÃ«, vijonte tÃ«
ishte e njÃ«jtÃ« ashtu si dikur, kur ajo grua kishte qenÃ« e gjallÃ«.

âSâpo na ndahet as bariu me kÃ«to kÃ«ngÃ«t e tijâ, tha mÃ« i moshuari, por edhe
kÃ«saj radhe askush nuk ia vuri veshin.

Ishin tÃ« bindur se plaku do tÃ« kishte nga lodhja. PÃ«r mÃ« shumÃ«, mÃ« i moshuari
njihej si kulaku i fshatit dhe fjalÃ«t me varre mund tÃ« kishin edhe kuptime tÃ«
tjera. E mira ishte qÃ« nÃ« raste tÃ« tilla tÃ« mos flisje fare.

Zbulimi i varrit

PikÃ«risht nÃ« Ã§astin kur fshatarÃ«t e BorovÃ«s vendosÃ«n tÃ« linin punÃ«n e tÃ«
drekonin me atÃ« Ã§ka kishin marrÃ« me vete, e cila nuk ishte gjÃ« tjetÃ«r veÃ§se njÃ«
shishe ujÃ« dhe njÃ« lugÃ« sheqer, njÃ«ri prej fshatarÃ«ve ngriti zÃ«rin dhe tha, â
Shikoni, diÃ§ka po duket poshtÃ« dheut, se Ã§âÃ«shtÃ« njÃ« send i Ã§uditshÃ«m!â.

TÃ« gjithÃ« borovarÃ«t vÃ«shtruan tek gropa e hapur.

âNdoshta mund tÃ« ishte ndonjÃ« qyp me florinjâ. âNdoshtaâ, mendonin ata.

NisÃ«n tÃ« gÃ«rmonin tÃ« gjithÃ« rreth sendit qÃ« sapo kishte filluar tÃ« dukej.
Ishte vÃ«rtet njÃ« enÃ« prej balte. Kur e nxorÃ«n panÃ« se brenda saj nuk kishte
asgjÃ«. Pastaj gÃ«rmuan mÃ« tutje. GjetÃ«n njÃ« gjerdan tÃ« bukur me rruaza tÃ« vogla e tÃ«
mÃ«dha, tÃ« kombinuara mjeshtÃ«risht nÃ« renditjen e tyre. Ishin qÃ« tÃ« gjitha tÃ«
ndryshme qÃ« nga brumi prej qelqi e deri te kocka, briri, bronzi, ku mes tyre
qÃ«ndronte njÃ« rruazÃ« tjetÃ«r, po kaq befasuese pÃ«r nga forma e prerja e saj.

Dukej qartÃ« se te ato duar qÃ« kishin krijuar kÃ«to rruaza duhej tÃ« kishte
patur shumÃ« dashuri. Te renditja e tyre ndihej ecuria e jetÃ«s, ngrohtÃ«sia
njerÃ«zore, dhimbja dhe gÃ«zimi, era qÃ« vinte nga kodrat e qytetit, pÃ«shpÃ«rima e ujit tÃ«
pÃ«rroit qÃ« rridhte aty poshtÃ«, zÃ«ri i fÃ«mijÃ«s qÃ« sapo kishte ardhur nÃ« jetÃ«,
por mbi tÃ« gjitha tÃ« krijohej pÃ«rshtypja se ai gjerdan ishte njÃ« pÃ«rqafim i
pÃ«rhershÃ«m i njeriut pÃ«r njeriun, i burrit pÃ«r gruan, i nÃ«nÃ«s pÃ«r fÃ«mijÃ«n, i
motrÃ«s pÃ«r vÃ«llanÃ«, i mikut pÃ«r mikun.

âShumÃ« i bukur, tha mÃ« i moshuari, gjerdan tÃ« tillÃ« nuk kam parÃ« kurrÃ«â.

Ky gjerdan, shtoi ai, duhet tÃ« ketÃ« qenÃ« gjerdani i gruas mÃ« tÃ« bukur tÃ«
BorovÃ«s.

âBorovarjaâ, pÃ«shpÃ«riti njÃ« tjetÃ«r.

AtÃ« Ã§ast u munduan tâi gjenin njÃ« emÃ«r, por âBorovarjaâ dukej sikur
tingÃ«llonte mÃ« mirÃ« nga tÃ« gjitha emrat qÃ« ishin dÃ«gjuar deri atÃ« ditÃ«.

KÃ«tu do tÃ« jetÃ« varri i saj. PÃ«r kÃ«tÃ« gjÃ« pothuajse tÃ« gjithÃ« ishin tÃ« njÃ«
mendje.

ArkeologÃ«t mes legjendÃ«s

TashmÃ« me aq sa u kujtohet borovarÃ«ve, duhet tÃ« ketÃ« qenÃ« fillim prilli i
vitit 1980, kur njÃ« grup arkeologÃ«sh u ndalÃ«n aty ku ishte gjetur ena prej balte
dhe gjerdani qÃ« mbartte tÃ« gjitha mrekullitÃ« hyjnore.

PÃ«rsÃ«ri frynte njÃ« erÃ« e lehtÃ« qÃ« vinte nga kodrat, ndÃ«rsa bariu me njÃ« tufÃ«
dhensh pÃ«rpara, kÃ«ndonte njÃ« kÃ«ngÃ« tjetÃ«r po aq tÃ« vjetÃ«r, âSeÃ§ kÃ«ndon njÃ«
zog,/ pÃ«rtej nÃ« korie,/ meraku qÃ« kam,/ nga mendja sâmÃ« hiqet/. SeÃ§ kÃ«ndon njÃ«
zog,/ pÃ«rtej nÃ« ato ahe,/ meraku qÃ« kam,/ nga zemra sâmÃ« ndahetâŠâ

A thua se kÃ«ngÃ« tÃ« tilla i ishin kÃ«nduar edhe Borovares? ArkeologÃ«t bÃ«nin
lÃ«vizje tÃ« Ã§uditshme, matnin, fotografonin, hidhnin skicime nÃ« letÃ«r, pÃ«rcaktonin
pikat e horizontit, ndÃ«rsa dÃ«gjonin kÃ«ngÃ«n e bariut.

Varreza gjendej mbi njÃ« kodÃ«r, e cila ndodhet nÃ« njÃ« nga lagjet e fshatit. Jo
shumÃ« larg saj, dukeshin gjurmÃ«t e njÃ« vendbanimi tÃ« hapur, tÃ« cilat i
pÃ«rkisnin epokÃ«s sÃ« hekurit.

Te vendi i quajtur âÃuka e BorovÃ«sâ dalloheshin gjurmÃ«t e njÃ« kalaje tÃ«
vjetÃ«r ilire. PikÃ«risht nÃ« kÃ«tÃ« vend kishte jetuar Borovarja, por deri atÃ« Ã§ast
arkeologÃ«t nuk kishin folur pÃ«r asgjÃ« tÃ« tillÃ«.

Lajmi pÃ«r mbÃ«rritjen e arkeologÃ«ve tashmÃ« ishte pÃ«rhapur nÃ« tÃ« gjithÃ«
KolonjÃ«n. Flitej pÃ«r varrin e njÃ« gruaje.

Nga banorÃ«t vendas dhe fshatrave pÃ«rreth kishin nisur tÃ« thureshin histori tÃ«
ndryshme.

MÃ« pleqtÃ« tregonin se aty mbi kodÃ«r, netÃ«ve tÃ« vona, shfaqej njÃ« grua e
veshur e tÃ«ra nÃ« tÃ« bardha. Thuhej se ajo ishte e veshur nga stoli tÃ« shumta, tÃ«
cilat i vezullonin nÃ«n dritÃ«n e hÃ«nÃ«s. Nga mÃ« tÃ« vjetÃ«rit ishte thÃ«nÃ« gjithashtu
se nÃ«se e takoje atÃ« grua, pas kÃ«saj do tÃ« kishe shumÃ« fat nÃ« dashuri.

DjemtÃ« dhe vajzat rrinin deri vonÃ« pÃ«r tÃ« parÃ« atÃ« grua qÃ« shfaqej rrallÃ« dhe
dhuronte miqÃ«si.

NÃ«se takoje gruan e veshur me tÃ« bardha, tÃ« largonte shpirtin e keq, nÃ«se
kishe qenÃ« i pleksur me tÃ«. Borovarja kishte qenÃ« gjithnjÃ« njÃ« shenjÃ« e mirÃ« pÃ«r
BorovÃ«n.

ShumÃ« borovarÃ« mendonin se ajo shfaqej sa herÃ« nuk i rezistonte dot mallit
pÃ«r vendlindjen e saj. BashkÃ« me kÃ«to histori pÃ«rziheshin edhe kÃ«ngÃ«t e bariut, â
Djersa jote e gushÃ«s,/ borzilok i fushÃ«s,/ djersa jote e gjirit,/ erÃ« e
trÃ«ndafilitâŠâ.

Borovarja me tÃ« bardha

Varri i Borovares kishte qenÃ« tepÃ«r i thjeshtÃ«. Trupi i saj ishte vendosur
drejt e mbi tabanin e tokÃ«s. KokÃ«n e kishte tÃ« vendosur anash, ndÃ«rsa duart e
saj qÃ«ndronin tÃ« shtrira poshtÃ«. TÃ« jepte pÃ«rshtypjen se ishte nÃ«n njÃ« gjumÃ«
engjÃ«llor.

Trupi i saj po zbulohej ngadalÃ«, shumÃ« ngadalÃ«.

ArkeologÃ«t pÃ«rpiqeshin tÃ« mos dÃ«mtonin asgjÃ«. BorovarÃ«t prisnin tÃ« merrnin
vesh se Ã§farÃ« do tÃ« gjendej nÃ« varrin e kÃ«saj gruaje. ShumÃ« kush mendonte se aty
do tÃ« gjendej edhe velloja e bardhÃ«, mÃ« tÃ« cilÃ«n gruaja dilte nÃ« orÃ«t e vona
tÃ« natÃ«s pÃ«r tÃ« parÃ« BorovÃ«n dhe shuar mallin.

Kureshtar ishte bÃ«rÃ« edhe bariu i fshatit, i cili tashmÃ« rreshtonte vargjet e
kÃ«ngÃ«s, âTe gorrica bufkÃ«,/ po ta bÃ«jnÃ« varrÃ«,/ pleqtÃ« po punojnÃ«,/ beqarÃ«t
po qajnÃ«âŠâ.

Pas njÃ« Ã§asti tÃ« gjithÃ« qÃ«ndruan tÃ« heshtur. Dikush nga banorÃ«t e fshatit
BorovÃ« kishte thÃ«nÃ« se duke filluar qÃ« nga kjo ditÃ«, gruaja e veshur e tÃ«ra me tÃ«
bardha nuk do tÃ« dilte mÃ« nÃ« fshatin e tyre. DjemtÃ« dhe vajzat nuk do ta
prisnin mÃ« nÃ«n dritÃ«n e hÃ«nÃ«s qÃ« tâi kÃ«rkonin fat dhe dashuri. Ajo nuk do tÃ« dukej
mÃ«. NjÃ« mendim i tillÃ« duket se i trishtoi borovarÃ«t.

PÃ«r BorovÃ«n ajo kishte qenÃ« fat e mirÃ«si. Ajo pÃ«rzinte nga fshati shpirtrat e
kÃ«qij.

ArkeologÃ«t qÃ« duket se nuk mendonin kÃ«shtu vazhdonin tÃ« merreshin me zbulimin
e saj, por edhe lÃ«vizjet e duarve tÃ« tyre ishin tepÃ«r tÃ« kujdesshÃ«m,
shprehnin njÃ« dashuri tÃ« dukshme.

StolitÃ« e borovares

Kur trupi i borovares kishte nisur tÃ« bÃ«hej qartÃ«sisht i dukshÃ«m u gjetÃ«n dy
vathÃ« prej bronzi, me varÃ«se konike. Ãdo njeri prej vathÃ«ve ishte gjetur nÃ« tÃ«
dy anÃ«t e kokÃ«s sÃ« saj. Pastaj u gjet edhe njÃ« vath tjetÃ«r prej teli bronzi,
varÃ«sja konike e tÃ« cilit formohej nga mbÃ«shtjellja spirale e telit.

Gjithkush ishte kureshtar tâi shihte. A thua se ata vathÃ« ajo i kishte
mbajtur edhe atÃ«herÃ« kur shfaqej netÃ«ve tÃ« vona.

âDo ketÃ« stoli tÃ« tjera?â, pyeti dikush.

ArkeologÃ«t ngritÃ«n supet.

âTÃ« shohimâ, dukej sikur thoshin lÃ«vizjet e tyre.

NÃ« tÃ« vÃ«rtetÃ« borovarÃ«t e pÃ«rfytyronin Borovaren e tyre me shumÃ« stoli. Ishte
e vÃ«shtirÃ« tÃ« thuhej se nga vinte ky pÃ«rfytyrim i tyre. Duart e arkeologÃ«ve
po zbrisnin mÃ« poshtÃ«, drejt supeve tÃ« saj, ku u gjetÃ«n dy fibula kocke nÃ«
formÃ«n e njÃ« pllake gjyslykore, me motivin e numrit â8â midis disqeve, e
zbukuruar me rrathÃ« bashkÃ«qendrorÃ« tÃ« incizuar. QÃ« tÃ« dy fibulat qÃ«ndronin pranÃ« dy
supeve tÃ« saj.

Pastaj arkeologÃ«t zbritÃ«n edhe pak mÃ« poshtÃ«, te gjoksi i gruas. Krejt
ngadalÃ«, nisÃ«n tÃ« shfaqen 12 gjilpÃ«ra me kokÃ« bronzi nÃ« formÃ« ombrelle, me qafÃ« tÃ«
shkurtÃ«r, nÃ« formÃ« tubi, pÃ«r tâu futur trupi i gjilpÃ«rÃ«s prej hekuri. QÃ« tÃ«
gjitha gjilpÃ«rat qÃ«ndronin nÃ« rresht njÃ«ra pas tjetrÃ«s mbi gjoksin e saj, ashtu
siÃ§ i kishte mbajtur qÃ« ditÃ«n e parÃ« kur kishte pÃ«rfunduar sÃ« thururi jelekun e
saj.

SÃ«rish u gjetÃ«n edhe dy gjilpÃ«ra tÃ« tjera, pastaj edhe njÃ« gjilpÃ«rÃ« tjetÃ«r
prej bronzi, koka e sÃ« cilÃ«s formohej nga mbÃ«shtjellja e telit nÃ« njÃ«rin krah,
nÃ« formÃ«n e dy disqeve me katÃ«r spira secili, ndÃ«rsa skaji tjetÃ«r formonte
trupin e gjilpÃ«rÃ«s.

âPo a kishte stoli tÃ« tjera kjo gruaâ?

Kjo pyetje dukej sikur rrinte varur mbi borovarÃ«t qÃ« pÃ«rgjonin Ã§do lÃ«vizje tÃ«
arkeologÃ«ve.

Koha kalonte, por arkeologÃ«t nuk ishin aspak tÃ« nxituar. Ishin krejtÃ«sisht tÃ«
ngadaltÃ«, njÃ«soj sikur tÃ« kishin frikÃ« mos Borovarja zgjohej nga gjumi dhe
pyeste, âÃâpo ndodh kÃ«shtu me muaâ?

As bariu nuk po dÃ«gjohej mÃ« me kÃ«ngÃ«t e tij. Thua se tÃ« gjithÃ« kishin
qÃ«ndruar nÃ« heshtje.

Gjerdani i stolive

Fillimisht u gjetÃ«n 23 rruaza kocke, dykonike, tÃ« tejshpuara, pastaj u gjetÃ«n
edhe 23 tÃ« tjera, por kÃ«saj radhe prej qelibari.

Gjerdani i saj nuk mbaronte me kaq. U gjetÃ«n edhe 18 rruaza brumÃ«qelqi,
sferike dhe trekÃ«ndore, tÃ« zbukuruara me pastÃ« tÃ« bardhÃ«, me teknikÃ«n e
inkrustimit. Ato kishin pÃ«rmasa tÃ« vogla dhe mesatare. PranÃ« tyre u gjet e shkÃ«putur edhe
njÃ« rruazÃ« bronzi me trup dykonik tÃ« rrumbullakuar dhe buzÃ« tÃ« profiluara.
Mbi gjoksin e saj, aty ku duhej tÃ« kishte qenÃ« gjerdani i saj u gjetÃ«n edhe 2
copÃ« rruaza briri cilindrike, tÃ« tejshpuara edhe ato.

QÃ« tÃ« gjitha kÃ«to krijonin njÃ« gjerdan mjaft tÃ« bukur, befasues ku gjithÃ§ka
kishte qenÃ« e vendosur me saktÃ«si dhe e kombinuar mirÃ«. Pak mÃ« vonÃ« u gjetÃ«n
edhe 14 copÃ« rrathÃ« prej teli bronzi, me prerje rrethore, nga tÃ« cilÃ«t 11 ishin
me skaje tÃ« afruara, tÃ« futura brenda njÃ«ra-tjetrÃ«s, si dhe tre rrathÃ« tÃ«
tjerÃ« me dy spira qÃ« siÃ§ thanÃ« arkeologÃ«t edhe kÃ«to krijonin njÃ« gjerdan. U gjetÃ«n
edhe 3 rrathÃ« bronzi, nga tÃ« cilÃ«t 2 copÃ« prej flete tÃ« ngushtÃ«, me skaje tÃ«
afruar, tÃ« zbukuruar me dy vija tÃ« thelluara paralele nÃ« tÃ« gjithÃ« gjatÃ«sinÃ« e
fletÃ«s.

Te gishtat e saj u gjet njÃ« rreth gishti bronzi, me prerje rrethorÃ«, ndÃ«rsa
tek beli njÃ« brez hekuri prej flete, skajet e tÃ« cilit shndÃ«rroheshin nÃ« tel,
me prerje rrethore qÃ« pÃ«rfundonin nÃ« spirale, tÃ« cilat shÃ«rbenin si tokÃ«za pÃ«r
mbÃ«rthim.

Brezi vazhdonte tÃ« qÃ«ndronte nÃ« belin e saj.

Gjetja e stolive

ArkeologÃ«t qÃ« deri atÃ« Ã§ast kishin parÃ« me kÃ«rshÃ«ri stolitÃ« e gjetura, nisÃ«n
pÃ«rsÃ«ri nga puna. U gjetÃ«n 23 copÃ« byzylykÃ« bronzi prej teli me prerje
rrethore, nga tÃ« cilat 20 ishin me skaje kubike tÃ« mbi vÃ«na, por pak mÃ« vonÃ« u gjetÃ«n
edhe 2 byzylyk tÃ« tjerÃ«. ByzylykÃ«t kishin qenÃ« tÃ« vendosur nga 6 copÃ« pÃ«r Ã§do
krah dhe parakrah dhe nga 6 copÃ« tek secila kÃ«mbÃ« e saj.

Gruaja e BorovÃ«s kishte qenÃ« e mbuluar nÃ« stoli.

ÃuditÃ«risht atÃ« Ã§ast u dÃ«gjua kÃ«nga e bariut, â25 gÃ«rsheta tâi numÃ«rova pa
fjetaâŠâ.

Ndoshta atÃ« Ã§ast edhe njerÃ«zit qÃ« gjendeshin aty ishin duke menduar se si
mund tâi kishte patur flokÃ«t kjo grua, por nÃ«se do tâi pyesje, qÃ« tÃ« gjithÃ« do
tÃ« thoshin se ajo kishte pasur gÃ«rsheta tÃ« gjata qÃ« i shkonin deri nÃ« fund tÃ«
kÃ«mbÃ«ve.

Ata do tÃ« thoshin se djemtÃ« Ã§mendeshin pas saj. Ata do tÃ« thoshin se ajo
kishte qenÃ« njÃ« Ã«ndÃ«rr, njÃ« magji, njÃ« shpirt, njÃ« mirÃ«si qÃ« kishte zbritur nga
qiejt.

SÃ« fundi, nÃ« varrin e saj u gjetÃ«n dhe disa enÃ« balte dhe bronzi, tÃ«
vendosura pranÃ« trupit tÃ« saj.

BorovarÃ«t ndiheshin tÃ« kÃ«naqur qÃ« njÃ« paraardhÃ«sja e tyre kishte qenÃ« kaq e
zbukuruar, ndÃ«rsa u vinte keq pÃ«r gratÃ« e tyre qÃ« edhe pse jetonin nÃ« shekullin
e XX ato kishin vetÃ«m nga njÃ« unazÃ« bronzi.

* Inventari i stolive Ã«shtÃ« marrÃ« nga libri i prof. as. doc. SkÃ«nder Aliu, â
Varreza e BorrovÃ«sâ, ku flitet pÃ«r varrin nr. 2

Sa shumÃ« flitet pÃ«r gruan qÃ« besonte te dashuria

Rishfaqja e borovares nÃ« ditÃ« dasmash

PÃ«r atÃ« grua u fol shumÃ« kohÃ« nÃ« fshatin BorovÃ«. QÃ« nga ajo ditÃ« ata nisÃ«n tÃ«
quanin si gruan e dashurisÃ« dhe tÃ« lumturisÃ« njerÃ«zore.

Po, ajo duhej tÃ« kishte qenÃ« vÃ«rtet e lumtur.

Te varret e tjera u gjetÃ«n edhe stoli prej argjendi, por numrin e stolive tÃ«
saj nuk e kishte asnjÃ« grua.

Tek ajo gjithÃ§ka kishte qenÃ« e thjeshtÃ« dhe e pÃ«rkryer. MegjithatÃ«, borovarÃ«t
kishin filluar tÃ« pÃ«rjetonin frikÃ«n se atÃ« grua nuk do ta shihnin mÃ« kurrÃ«.

Ajo nuk do tÃ« shfaqej papritur, nÃ«n dritÃ«n e hÃ«nÃ«s, e veshur e tÃ«ra me tÃ«
bardha pÃ«r tÃ« parÃ« vendlindjen e saj e pÃ«r tÃ« shuar mallin.

Bariu kishte nisur tÃ« kÃ«ndonte kÃ«ngÃ«n, âSe Ã§âkÃ«ndon njÃ« zog,/ pÃ«rtej nÃ«
korie,/ meraku qÃ« kam,/ nga zemra sâmÃ« hiqetâ.

KÃ«to vargje dukej sikur kÃ«ndoheshin nga tÃ« gjithÃ« borovarÃ«t. QÃ« tÃ« gjithÃ« e
kishin njÃ« merak pÃ«r shfaqjen e saj ose jo.

Por ndÃ«rsa kishte kaluar mjaft kohÃ« thonÃ« se ajo u shfaq pÃ«rsÃ«ri. ThonÃ« qÃ«
ajo natÃ« nuk kishte qenÃ« si tÃ« tjerat.

NÃ« fshatin e BorovÃ«s bÃ«hej dasmÃ«. PikÃ«risht kur ishte ngritur dollia e
Ã§iftit, ajo ishte shfaqur aty e veshur e tÃ«ra nÃ« tÃ« bardha.

ThonÃ« qÃ« ajo kishte uruar tÃ« gjithÃ« dasmorÃ«t âÃ§ifti tÃ« trashÃ«gohetâ pastaj
ishte larguar, por me siguri pÃ«r tâu shfaqur sÃ«rish njÃ« ditÃ« Vepror Hasani

**************Wondering what's for Dinner Tonight? Get new twists on family
favorites at AOL Food.
(http://food.aol.com/dinner-tonight?NCID=aolfod00030000000001)